Nasz stan psychiczny
Stan psychiczny człowieka ma ogromny wpływ na jego życie. Zmiany nastroju, napięcie, niepokój, natrętne myśli, poczucie nie radzenia sobie z życiem i codziennymi trudnościami mogą być objawem spadającej odporności psychicznej, w odpowiedzi na długotrwały stres lub nieoczekiwane zmiany w otoczeniu. Niekiedy problemy emocjonalne trwają od dawna i nieleczone przyczyniają się do wielu ograniczeń w życiu pacjenta.
W takiej sytuacji, dążąc do poprawy kondycji psychicznej, możemy poszukać wsparcia u specjalisty i skorzystać z pomocy świadczonej przez licencjonowanego psychoterapeutę.
Najczęściej spotykane problemy psychologiczne to:
• niska samoocena,
• odczuwany niepokój lub silny lęk,
• odczuwanie napięcia,
• obniżony nastrój,
• kłopoty ze snem,
• brak pewności siebie,
• objadanie się,
• uporczywe nieprzyjemne myśli i trudne do wytłumaczenia powtarzające się zachowania np. powtarzające się mycie rąk,
• impulsywne zachowanie i reagowanie gniewem,
• poczucie osamotnienia,
• kłopoty w związkach i relacjach z innymi ludźmi,
• perfekcjonizm,
• brak motywacji do działania,
• lęk przed lataniem,
• lek przed wystąpieniami publicznymi i innymi sytuacjami społecznymi
Rozmowa z psychoterapeutą
Rozmowa z psychoterapeutą, to dialog podczas którego zostaną zadane przez psychologa pytania w taki sposób, który pozwoli pacjentowi zrozumieć jak jego zachowanie i postawy wpływają na utrzymywanie się problemu oraz w jaki sposób doszło do rozwoju kryzysu emocjonalnego. Pacjent może odkryć inne możliwości postępowania wobec problemu - tak by poczuć ulgę w cierpieniu. Psychoterapeuta pomaga pacjentowi przełamywać stare wzorce myślenia i zachowania na rzecz nowych, zdrowych. Pacjent zdobywa umiejętności by samodzielnie radzić sobie ze swoimi problemami, jest ekspertem od poszukiwania i wdrażania w życie nowych rozwiązań. Psychoterapia ułatwia pacjentowi odnaleźć się pomiędzy innymi ludźmi, jest drogowskazem na drodze odbudowywania pewności siebie i samoakceptacji.
Pierwsza wizyta
Podczas pierwszej wizyty (konsultacji psychologicznej), psycholog wspólnie z pacjentem ustalają na czym polega problem pacjenta, od jakiego czasu trwa oraz jaki ma wpływ na jego życie.
W trakcie wywiadu pojawia się pytania o rodzinę, szkołę, przyjaciół, prace, o wcześniejsze terapie, leczenie psychiatryczne, przyjmowane leki oraz inne przebyte choroby (także te z wczesnego okresu życia). Psycholog może poprosić pacjenta o wypełnienie kwestionariusza, który ułatwi postępowanie diagnostyczne.
Aby dobrze zrozumieć problem, psycholog będzie koncentrował się na tzw. czynnikach wyzwalających i podtrzymujących problem, osadzonych w teraźniejszości. Badając rozwój powstawania problemu, może pytać o różne wydarzenia z przeszłości. Taka analiza teraźniejszości i przeszłości pozwoli na dobre zrozumienie problemu.
Ten etap rozpoznawania problemu może trwać kilka sesji.
Kolejne wizyty
W większości przypadków każda wizyta rozpoczyna się od badania samopoczucia z minionego tygodnia, określana na subiektywnej skali nasilenia problemu od 0-10. Terapeuta będzie nawiązywał do problemu zdefiniowanego podczas etapu rozpoznawania i wspólnie z pacjentem będzie ustalał cel pracy terapeutycznej, będzie rozmawiał z pacjentem dopytując się o jego myśli i przekonania związane z problemem oraz wspólnie z pacjentem opracowywał tzw. zadania pracy osobistej, będzie zachęcał go do zapisywania ważnych informacji płynących z sesji, a także notowania istotnych obserwacji poza sesją.
Ostatnie wizyty
Na drodze do zmiany pacjent uczy się nowego spojrzenia i zachowań, dzięki którym problem staje się mniej uciążliwy. W zależności od wielu czynników, umiejętności tych uczy się w różnym tempie. Dlatego też decyzje o zakończeniu terapii pacjent podejmuje wspólnie z terapeutą po wcześniejszej analizie nowych wzorców radzenia sobie z problemem i ocenie stanu psychicznego pacjenta.
Terapia poznawczo-behawioralna
Terapia poznawczo–behawioralna to forma terapii, która opiera się o założenie, że cierpienie emocjonalne wynika z przekonań i oceny sytuacji. To nie zdarzenia sprawiają , że cierpimy, ale to jak je widzimy. Mamy skłonność do zniekształcania rzeczywistości, kierujemy się wzorcami myślenia, założeniami, które są nieelastyczne i wyolbrzymione. Nasze myśli są bezpośrednio powiązane z naszym zachowaniem oraz stoją u podstaw naszych reakcji emocjonalnych. Dlatego cele terapeutyczne w tym procesie skupiają się wokół zmiany postaw, myśli oraz zachowań podtrzymujących problem.
Terapia schematu
Terapia schematu jest to nowe podejscie terapeutyczne, które integruje nurt poznawczo–behawioralny, psychodynamiczny oraz Gestalt.
Celem terapii schematu jest pomoc pacjentom w zaspokojeniu podstawowych potrzeb emocjonalnych. Dazac do ich realizacji, pacjent uczy sie:
• Zatrzymywac bledny styl radzenia sobie i tryby, które blokuja kontakt z uczuciami
• Zaspokojenia potrzeb emocjonalnych w relacji terapeutycznej i poza nia
• Wlaczania rozsadnych granic dla zlosci, impulsywnych lub nadkompensujacych schematów i trybów
• Pracy z krytycznymi i wymagajacymi schematami oraz trybami
• Budowania zdrowych schematów i trybów
Praca terapeutyczna w tym nurcie koncentruje sie na doswiadczeniach pacjenta z przeszlosci i terazniejszosci, przy wykorzystaniu metod pracy z wyobrazeniami oraz z zastosowaniem krzesel.